Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Όταν βιώσεις την απώλεια μιας αγάπης ...

Παραθέτω τα παρακάτω λόγια γνωστής ηθοποιού χωρίς σχόλια και πολλές φιοριτούρες.
Όποιος μπορεί και νιώθει ακόμα θα καταλάβει ...

"Επειδή δεν είναι κάτι που μπορώ να το μιλήσω, θα πω ότι, όταν σου συμβεί αυτό που μου συνέβη, αποφασίζεις να ... ξαναμάθεις την αλφάβητο από την αρχή. Και αυτό είναι μια πολύ γενναία απόφαση, γιατί, αν δε μάθεις την καινούρια γλώσσα, δεν έχεις λόγο να ζεις ...
Αν, λοιπόν, η ζωή σου επιβάλει τη συνέχειά της, όπως και η υπόσχεση που έχεις δώσει στους ανθρώπους που αγάπησες και στο τι πιστεύεις μέσα σου, τότε ξεκινάς από την αρχή. Κι έχεις ν' αντιμετωπίσεις καινούρια αντικρίσματα, καινούριες αναφορές του σώματος και της ψυχής.
Τι μου λείπει πιο πολύ από τον .........; Μου λείπει ολόκληρη η ζωή μου ...."

Και σε μένα το ίδιο!


Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Η φωτεινή πλευρά της ζωής

Μα είναι ποτέ δυνατόν αν το βάζουμε κάτω; Ίσως ό,τι πιο χαρούμενο έχω δει και έχω ακούσει τώρα τελευταία.
Μακρινά ξαδέρφια - Η φωτεινή πλευρά της ζωής


Έτσι, γιατί πρέπει να έχουμε πάντα κάτι να μας φτιάχνει τη διάθεση!!!
Πρόσφατα διάβασα αυτό το εκπληκτικό ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη. Αν και δεν είμαι και πολύ της ποίησης, πιστεύω πώς μόνο ένα ποίημα έχει την απόλυτη δυνατότητα να εκφράζει τόσο εύκολα και τόσο βαθιά αυτό που όλοι μας έχουμε νιώσει.

ΓΙΑΤΙ Μ’ ΑΓΑΠΗΣΕΣ

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες
και μου άπλωσες τα χέρια
κ’ είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα
- μια αγάπη πλέρια,
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.