Ο αγαπημένος μου ...

Απόψε βγήκε η σελήνη
στους δρόμους σαν τρελή κι εκείνη
και με δυο μάτια δακρυσμένα
μου είπε πως δεν τη ρωτάς ποτέ για μένα.
Θα 'θελα να ' ξερα που να ' σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι
και ψιθυρίζω μες το κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει μ΄ ένα αντίο.

Σε θυμάμαι, πάντα σε θυμάμαι
πλάι σου δε θα ' μαι
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς.
Σε θυμάμαι, πάντα σε θυμάμαι
Θεέ μου, πώς φοβάμαι
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς.

Δε λέει η νύχτα να χαράξει,
μα η καρδιά μου θα σε ψάξει
μες του μυαλού μου τις κρυψώνες
εκεί που ζούνε οι αγάπες στους αιώνες.

Σε θυμάμαι, πάντα σε θυμάμαι
πλάι σου δε θα ' μαι
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς.
Σε θυμάμαι, πάντα σε θυμάμαι
Θεέ μου, πώς φοβάμαι
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς.

Θα 'θελα να ' ξερα που να ' σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι
και ψιθυρίζω μες το κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει μ΄ ένα αντίο.

Το ξέρω πως είναι λιγάκι μελό και ίσως και "καψούρικο" αλλά είναι Κότσιρας και ό,τι και να πει αυτός ο άνθρωπος πάντα θα μου αρέσει.