Παραδεισένια οστά

Μια εκπληκτικά ονειρεμένη ταινία!
Είχα να δω τέτοια ονειρική ταινία από το "Λαβύρινθο του Πάνα".
Μαγευτική φωτογραφία, ευρηματική σκηνοθεσία (Peter Jackson), απλό και μεστό σενάριο -άλλωστε βασίζεται στο ανάλογο βιβλίο - γρήγοροι ρυθμοί σε μια ταινία που δεν κάνει καθόλου κοιλιά, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή έως και το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Παρά το σκληρό θέμα της ταινίας που το ξέρεις από τη στιγμή που επιλέγεις να πας να δεις την ταινία αυτή, κι ενώ είσαι προετοιμασμένος να γίνεις μάρτυρας ενός αποτρόπαιου βιασμού και φόνου, η καταπληκτική επιλογή του σκηνοθέτη - χαίρε μεγάλε! - αυτό για τον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" - δίνει στο θεατή μια άλλη οπτική και φυσικά κάνει ακόμα πιο δραματικό το φονικό - δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου το σπαραχτικό ουρλιαχτό της δολοφονημένης μικρής, όταν συνειδητοποιεί ότι έχει χάσει τη ζωή της έτσι άδικα κι εξατμίζεται κυριολεκτικά σα σύννεφο στο κενό. Εκπληκτικό!
Δεν είμαι και πολύ σίγουρη αλλά νομίζω πως η πιτσιρίκα που πρωταγωνιστεί πρέπει να ήταν η ίδια εκείνη η μικρούλα στην "Εξιλέωση". Μπορεί και να κάνω λάθος! Πάντως έχει χαρακτηριστική φάτσα, όχι κλασικά όμορφη αλλά όμορφη. Είναι σαφώς ένα τρομερά γοητευτικό πλάσμα. Και στο ρόλο της άψογη! Λες και το σενάριο ήταν γραμμένο με εκείνη στο μυαλό του συγγραφέα.
Η σκηνογραφία ήταν ακόμα μία έκπληξη. Φοβερά τοπία! Computerized, φυσικά! Απίστευτο όραμα! Τόση ομορφιά που απλά ένιωθες το μυαλό σου να φεύγει. Όταν πεθάνω - με το καλό! - σε ένα τέτοιο παράδεισο θέλω να πάω από όπου θα μπορώ να βλέπω τους αγαπημένους μου ανθρώπους που θα αφήσω στη ζωή.
Αξίζει να δει κάποιος την ταινία μόνο για την εκπληκτικά συγκλονιστική σκηνή του σπασίματος των καραβιών - μοντέλων μέσα σε γυάλινα μπουκάλια από τον καταρρακωμένο πατέρα. Γίνεται σε δύο επίπεδα, αυτό του πραγματικού κόσμου του πατέρα - ο οποίος παίζει εξαιρετικά - και σε εκείνο το παραδεισένιο μέρος μεταξύ γης και παραδείσου όπου και βρίσκεται η πιτσιρίκα.
Απλά δεν υπάρχει!