Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Τελικά είμαστε λίγο μικροί, μου φαίνεται, μπροστά στο μεγάλο της ζωής.

Πέρασα ένα σαββατοκύριακο βλέποντας οποιαδήποτε ταινία υπήρχε στην τηλεόραση αρκεί να χαρακτηριζόταν ως ρομαντική κομεντί. Δεν είχα και πολλή όρεξη ούτε την καλύτερη των διαθέσεων για να είμαι ειλικρινής. Ήθελα να δω κάτι ανώδυνο λοιπόν, τόσο ανώδυνο που και φάλαγγα να μου κάνετε σήμερα δεν μπορώ να σας πω με ακρίβεια τι είδα.

Όλες οι ταινίες ήταν σαχλές, με απλοϊκό έως ανύπαρκτο σενάριο. Είχαν όμως όλες τους έναν κοινό παρονομαστή. Όλες μα όλες είχαν happy end, που με έκανε να νιώθω ωραία, δεν μπορώ παρά να το ομολογήσω, στιγμιαία ικανοποιημένη για τη δικαίωση τόσων ερώτων.

Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο στις ταινίες και στα βιβλία. Ποτέ στην πραγματική ζωή, αν και προσωπικά πολύ θα ήθελα να συνέβαινε κι εκεί.

Εκεί, στις ταινίες, όλα φτιάχνουν και ας έχουν ειπωθεί φριχτά πράγματα, ας έχουν προδοθεί αγάπες, φιλίες και άνθρωποι, ας έχουν απογοητευθεί όνειρα και προσδοκίες. Κανείς δε φοβάται κανέναν και μετά από μια σπαρακτική εξομολόγηση όλα γίνονται όπως πριν. And they lived happily ever after!

Πάντα μα πάντα το καλό νικά.
Για καθαρά εμπορικούς λόγους θα μου πεις αλλά νικά.

Στην πραγματική ζωή είσαι εσύ και οι πράξεις σου. Δεν έχεις το περιθώριο να διορθώσεις τίποτε. Κανείς δε συγχωρεί κανένα και κανείς δεν ξαναγυρίζει. Φιλίες και σχέσεις διαλύονται για πολύ πιο ασήμαντα πράγματα από όσα συμβαίνουν στις ταινίες.

Αν στην πραγματική ζωή τα "σκατώσεις", δεν υπάρχει περιθώριο για τίποτε μετά. Δεν μπορείς να πάρεις τίποτε πίσω όσο και αν το θέλεις. Και κανείς δεν είναι τόσο ψυχικά μεγαλοδύναμος και γενναιόδωρος ώστε να σε συγχωρέσει ή να μη σου κρατήσει κακία. Η πίκρα, η απογοήτευση και ο εγωισμός κυριαρχούν. Και τίποτε μα τίποτε δε φτιάχνει. Άσε δε που ό,τι και να κάνεις πια, μπορεί να "σκατώσει" περαιτέρω την κατάσταση. Λες και γίνεται να υπάρχει διαβάθμιση στο "σκάτωμα" !!!

Προσωπικά, θα ήθελα να ήταν όλα διαφορετικά. Διότι είμαστε άνθρωποι πάνω από όλα και κάνουμε λάθη. Δε μας αξίζει να υποφέρουμε εξαιτίας τους, ειδικά όταν είναι πολύ εύκολο να διορθωθούν όλα αυτά.

Τελικά είμαστε λίγο μικροί, μου φαίνεται, μπροστά στο μεγάλο της ζωής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: