Χτες βράδυ ήταν μια καλή βραδιά. Έγινα λιώμα με 3 βότκες - πάει γέρασα! - αλλά το διασκέδασα. Αφορμή ένα παιδικό πάρτυ του γείτονά μου, που εξελίχτηκε σε πάρτυ για μεγάλους.
Μαζευτήκαμε όλοι στη γειτονιά, σχολικοί φίλοι και συμμαθητές όλοι μας. Δώσαμε ρεσιτάλ χαζομάρας. Προσωπικά βρήκα την ευκαιρία να ξεδώσω. Χωρίς παιδιά να νταντέψω, δεν έβαλα γλώσσα μέσα και δεν άφησα και κανέναν στην ησυχία του. Μου άρεσε! Αλλά και όλοι μας ήμαστε σε καλή διάθεση χτες βράδυ. Σαν μικρά παιδιά, που έχουν να συναντηθούν πολύ καιρό, δεν ξέραμε τι να πρωτοπούμε, τι να διηγηθούμε ο ένας στον άλλον ... Θέλαμε απλά να τα πούμε ο ένας στον άλλον όλα, να μιλήσουμε, να ξαναβρούμε τη ζεστασιά των παιδικών μας χρόνων. Mission accomplished! Είχα πολύ καιρό να βρεθώ σε τέτοια μεγάλη παρέα και να νιώθω καλά. Και μου βγήκε σε απόλυτη χαρά!
Μετά, όμως, έπρεπε να γυρίσω σπίτι. Και μη φανταστείτε καμία τρομερή απόσταση. Απέναντι ήμουν!
Μπαίνοντας στο σπίτι μου, στην ησυχία της δροσιάς του, βρήκα ως συνήθως την "κόρη" μου, την Μπουρλού, να με περιμένει φαρδιά πλατιά πάνω στο κρεβάτι μου και ... τίποτε άλλο.
Ξαναντύθηκε η ψυχή μου τη θλίψη της κι έμεινε εκεί. Πάντα ήμουν μοναχικός άνθρωπος αλλά δεν είχα βιώσει ποτέ μοναξιά. Και χτες βράδυ στην ησυχία του σπιτιού μου και με τη φασαρία του πάρτυ που τέλειωνε να ακούγεται από ακριβώς απέναντι βίωσα ξανά και ξανά μια απέραντη θλίψη και μελαγχολία. Δεν μπορούσα πλέον να χαμογελάω ή να είμαι χαρούμενη, απλά και μόνο γιατί η σκέψη μου κόλλησε σε ένα και μοναδικό γεγονός, στο ότι δεν έχω πια κοντά μου αυτόν τον άνθρωπο, που αγάπησα πολύ και ευτυχώς αγαπάω ακόμα.
Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Τι καλό ή τι κακό θα μου συμβεί σε αυτή την ρημαδοζωή και δε νοιάζομαι κιόλας. Χαίρομαι κάθε ευτυχισμένη στιγμή της απλής καθημερινής ζωής μου, προσπαθώ να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν αλλά και στενοχωριέμαι αφάνταστα, όταν απλά, κυνικά και πάντοτε σκληρά συνειδητοποιώ ότι το μόνο που ζήτησα από τη ζωή, το μόνο που ήθελα και θέλω πραγματικά, δεν μπόρεσα να το έχω.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι από εγωισμό ειπωμένα όλα αυτά. Ίσως, αν όλα ήταν διαφορετικά, να ήμουν απλά και με τα ανθρώπινα μέτρα ευτυχισμένη.