Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτούς που αγαπάω.
Από τη στιγμή που κάποιος θα μιλήσει στην ψυχή μου, αυτός για πάντα θα παραμείνει αγαπημένο άτομο. Όσο μακριά ή κοντά μου κι αν είναι, όσο κι αν έχουμε αποξενωθεί ή απλά χαθεί. Ακόμα κι αν έχω βαρεθεί να τον βλέπω κάθε μέρα, αυτό το άτομο θα έχει πάντα ένα τεράστιο μερίδιο πάρει από την καρδιά μου και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχαστεί. θα είναι εκεί για πάντα για να μου θυμίζει πως τελικά αξίζει να αγαπάς. Απλά αξίζει!
Και όλα αυτά δεν τα γράφω έτσι για να μου περνάει η ώρα αλλά γιατί απόψε συγκινήθηκα πάρα πολύ. Συνειδητοποίησα πως αν επιθυμώ κάτι, σαν άνθρωπος, είναι απλά να έχω κι εγώ την τύχη να έχω κάποιον να με νοιάζεται.
Πήγα να επισκεφτώ απόψε στο νοσοκομείο μια γειτόνισσά μου, που πολύ αγαπάω. Έκανε μια επέμβαση αρκετά σοβαρή. Μαζί μου πήρα και τον άντρα της, που πάσχει από μιας μέτριας μορφής Αλζχάιμερ. Δεν άντεχα να τον βλέπω να κάθεται να κλαίει στη αυλή του. Ένιωθε ότι του λείπει η γυναίκα του. Άλλωστε, είναι πολύ έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας σε αυτή την ασθένεια. Έτσι, τον πήγα στο νοσοκομείο να δει τη γυναίκα του. Μόλις την είδε, την αγκάλιασε, τη φίλησε, έκλαιγαν και οι δυο τους - για να μην πω και οι τρεις μας. Αυτός να τη ρωτάει αν χτύπησε το ποδαράκι της, αν την πονάει η κοιλιά της και γιατί δεν θα έρθει σπίτι και αυτή να του λέει να μην κλαίει γιατί άμα αρρωστήσει κι αυτός ...
Για τέτοιες και μόνο στιγμές αξίζει να ζεις ... αξίζει να έχεις τον άνθρωπό σου δίπλα σου, αξίζει τελικά να αγαπάς, ακόμα και όταν δε σε αγαπούν. Ακόμα και τότε, κι ας απογοητεύεσαι και ας τελματώνεις , αν το σκεφτείς σαν άνθρωπος δε χάνεις. Νιώθεις πως έχεις πεθάνει, το εύχεσαι άλλωστε με όλη σου την ψυχή, αλλά δεν έχεις καταλάβει πως το να αγαπάς θέλει τεράστια δύναμη, να μπορέσεις να ξεπεράσεις τον εγωισμό σου και να υψωθείς πάνω από όλα τα ηλίθια της ζωής, ανακαλύπτοντας το πόσο άξιζε και αξίζει το άτομο που αγάπησες. Βρίσκεις κι εσύ την αξία σου γιατί μπόρεσες να νιώσεις και να αγαπήσεις.
Προσωπικά, θα ήθελα η ζωή να μη μου παίρνει αυτούς που αγαπώ, είτε γιατί γέρασαν, είτε γιατί αποφάσισαν ότι δεν θέλουν εμένα πλέον, είτε γιατί εγώ έκανα φριχτά ή και ασήμαντα λάθη, είτε ο,τιδήποτε. Επειδή, όμως, πάνω σε αυτό δεν έχω τελικά κανένα λόγο, κι επειδή δεν πιστεύω στη μοίρα και στο ριζικό,
επιλέγω να αγαπάω πάντα ό, τι και όποιον αγάπησα.
Από τη στιγμή που κάποιος θα μιλήσει στην ψυχή μου, αυτός για πάντα θα παραμείνει αγαπημένο άτομο. Όσο μακριά ή κοντά μου κι αν είναι, όσο κι αν έχουμε αποξενωθεί ή απλά χαθεί. Ακόμα κι αν έχω βαρεθεί να τον βλέπω κάθε μέρα, αυτό το άτομο θα έχει πάντα ένα τεράστιο μερίδιο πάρει από την καρδιά μου και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχαστεί. θα είναι εκεί για πάντα για να μου θυμίζει πως τελικά αξίζει να αγαπάς. Απλά αξίζει!
Και όλα αυτά δεν τα γράφω έτσι για να μου περνάει η ώρα αλλά γιατί απόψε συγκινήθηκα πάρα πολύ. Συνειδητοποίησα πως αν επιθυμώ κάτι, σαν άνθρωπος, είναι απλά να έχω κι εγώ την τύχη να έχω κάποιον να με νοιάζεται.
Πήγα να επισκεφτώ απόψε στο νοσοκομείο μια γειτόνισσά μου, που πολύ αγαπάω. Έκανε μια επέμβαση αρκετά σοβαρή. Μαζί μου πήρα και τον άντρα της, που πάσχει από μιας μέτριας μορφής Αλζχάιμερ. Δεν άντεχα να τον βλέπω να κάθεται να κλαίει στη αυλή του. Ένιωθε ότι του λείπει η γυναίκα του. Άλλωστε, είναι πολύ έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας σε αυτή την ασθένεια. Έτσι, τον πήγα στο νοσοκομείο να δει τη γυναίκα του. Μόλις την είδε, την αγκάλιασε, τη φίλησε, έκλαιγαν και οι δυο τους - για να μην πω και οι τρεις μας. Αυτός να τη ρωτάει αν χτύπησε το ποδαράκι της, αν την πονάει η κοιλιά της και γιατί δεν θα έρθει σπίτι και αυτή να του λέει να μην κλαίει γιατί άμα αρρωστήσει κι αυτός ...
Για τέτοιες και μόνο στιγμές αξίζει να ζεις ... αξίζει να έχεις τον άνθρωπό σου δίπλα σου, αξίζει τελικά να αγαπάς, ακόμα και όταν δε σε αγαπούν. Ακόμα και τότε, κι ας απογοητεύεσαι και ας τελματώνεις , αν το σκεφτείς σαν άνθρωπος δε χάνεις. Νιώθεις πως έχεις πεθάνει, το εύχεσαι άλλωστε με όλη σου την ψυχή, αλλά δεν έχεις καταλάβει πως το να αγαπάς θέλει τεράστια δύναμη, να μπορέσεις να ξεπεράσεις τον εγωισμό σου και να υψωθείς πάνω από όλα τα ηλίθια της ζωής, ανακαλύπτοντας το πόσο άξιζε και αξίζει το άτομο που αγάπησες. Βρίσκεις κι εσύ την αξία σου γιατί μπόρεσες να νιώσεις και να αγαπήσεις.
Προσωπικά, θα ήθελα η ζωή να μη μου παίρνει αυτούς που αγαπώ, είτε γιατί γέρασαν, είτε γιατί αποφάσισαν ότι δεν θέλουν εμένα πλέον, είτε γιατί εγώ έκανα φριχτά ή και ασήμαντα λάθη, είτε ο,τιδήποτε. Επειδή, όμως, πάνω σε αυτό δεν έχω τελικά κανένα λόγο, κι επειδή δεν πιστεύω στη μοίρα και στο ριζικό,
επιλέγω να αγαπάω πάντα ό, τι και όποιον αγάπησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου