Οι άνθρωποι γύρω μας

Πώς τα φέρνει όμως η ζωή ε?
Μας απομακρύνει από ανθρώπους που αγαπάμε και μας κρατά κοντά σε αυτούς που ούτε να τους αντικρίζουμε δεν αντέχουμε. Και για τους δεύτερους καρφάκι δε μας καίγεται. Για τους πρώτους όμως αναρωτιόμαστε συνεχώς ένα γιατί. Όχι, ότι δεν το ξέρουμε. Απλά ποτέ δεν είμαστε σίγουροι για αυτό το ρημαδογιατί. Μόνο να υποθέτουμε μπορούμε. Ίσως γιατί δεν "ήταν γραφτό" να μείνουν κοντά μας ή και ίσως δεν άντεχαν να είναι τόσο κοντά άνθρωποι με έντονη προσωπικότητα, με ή και χωρίς πολλές φορές έντονα και κυριαρχικά συναισθήματα. Και άλλα πολλά και διάφορα περνάνε από το μυαλουδάκι μας ... μα καμιά σιγουριά! Όπως και να 'χει το κενό από την έλλειψή τους υπάρχει πάντα και δυστυχώς - αφού υποφέρουμε εμμέσως - ή και ευτυχώς - γιατί ίσως μας κάνει καλύτερους ανθρώπους η συνειδητοποίηση συγκεκριμένων πραγμάτων για τον εαυτό μας - αυτό φαίνεται στην απλή καθημερινότητά μας και δεν αναπληρώνεται με τίποτε.
Άλλες πάλι φορές η ζωή μάς ξαναφέρνει ανθρώπους αγαπητούς από άλλες στιγμές της ζωής μας που χωρίς λόγο χαθήκαμε και θα ξαναχαθούμε μόλις τελειώσει και αυτή η στιγμή για να ξαναβρεθούμε - άραγε ποιος ξέρει; - σε ανύποπτο χρόνο και χώρο και πάλι.
Προσωπικά, χαίρομαι όταν συναντώ παλιούς γνωστούς και καταλαβαίνω ότι με θυμούνται και δεν έχουν πάψει να με συμπαθούν. Χαίρομαι να ανακαλύπτω πως είναι καλά και ευτυχισμένοι και ότι το παλεύουν, όπως άλλωστε κάνουμε όλοι μας.